HAYATÜS SAHABE - Müslümanın Vakarlı Olması
Sayı 4
)
Vakar: Ağırbaşlı olmak demektir. Vakar, ehli insanın, bulunduğu makama uygun bir ciddiyet göstermesi, hafif meşrep olmaması (bayağı şekilde davranmamak), ağırbaşlı olma, temkinli davranma (dikkatli davranma), makam, mevki ve kişiliğin olması gerektiği şekilde hakkı ile koruma gibi manalara gelmektedir.
Müslümanın Vakarlı Olması
Harice b. Zeyd r.a. şöyle demiştir: “Hz. Peygamber, meclislerinde insanların en vakarlısıydı. Otururken bir yerlerinin açılmamasına çok dikkat gösterirdi.” (Huffaci, şerhü’ş-Şifa)
Şehr b. Havşeb şöyle demiştir: “Hz. Peygamber’in sahabeleri, aralarında Muaz b. Cebel de olduğu halde bir meclis de konuşurlarken vakarından ve heybetinden dolayı ona bakarlardı.”
Ebu Müslim el-Havlâni şöyle anlatıyor: Bir gün humus mescidine girmiştim. Hz. Peygamber’in sahabelerinden otuz kadar ihtiyarın oturmakta olduklarını gördüm. Aralarında gözleri sürmeli, dişleri pırıl pırıl parlayan bir de genç vardı. Ağırbaşlılığıyla dikkat çeken bu genç hiç konuşmuyordu. Ancak diğerleri aralarında bir anlaşmazlık çıktığında ona müracaat ediyorlardı. Yanımda oturan kimseye o gencin kim olduğunu sordum. “Muaz b. Cebel” dedi. Böylece kalbimde Muaz’a karşı büyük bir sevgi hissettim ve onlar ayrılıncaya kadar da mescitten ayrılmadım.
Yine Ebu Müslim el-Havlâni şöyle anlatıyor: Hz. Ömer’in hilafetinin ilk günlerindeydi. Mescide girmiştim. Orada otuz küsür sahabenin oturup konuşmakta olduklarını gördüm. Bu sahabeler Hz. Peygamber’in bir hadisi hakkında konuşuyorlardı. Aralarında çok esmer, konuşması tatlı, pırıl pırıl parlayan, nur yüzlü bir de genç vardır. Bu genç yaşça oradakilerin en küçüğüydü. Ancak tereddüde düştüklerinde ona müracaat ediyorlar, o da anlaşmazlıklarını hallediyor. Bir şey sorulmadıkça da konuşmuyordu. Kendisine “Ey Allah’ın kulu! Sen kimsin?” diye sorduğumda “Ben Muaz b. Cebel’im” dedi. (Ebu Nuaym, Hilye 1/231)
Kaynak
Hayatü’s Sahabe
Muhammed Yusuf Kandehlevi
)
)
)
)
)